Instytut Fizyki Doświadczalnej na Uniwersytecie Wrocławskim istnieje 50 lat. Jego pomysłodawcą oraz pierwszym dyrektorem był profesor Bogdan Sujak rocznik 1924, który należy do pierwszego pokolenia fizyków wykształconych na Uniwersytecie. Studia rozpoczął w 1947 roku i już w czasie ich trwania, został młodszym asystentem (w roku 1949). Jak wspomina, jako asystent Bogdan Sujak zaliczał zajęcia studentowi Bogdanowi Sujakowi. W roku 1952 jako magister filozofii w zakresie fizyki rozpoczął pracę na uczelni, a pięć lat później (w 1957 roku) mianowano go na zastępcę profesora i rozpoczął samodzielną działalność naukową. Doktorat pod kierunkiem profesora Jana Nikliborca obronił w 1959 roku, a habilitację otrzymał w 1961 roku. Profesorem mianowano go w 1969 roku. W latach 1952 – 57 opublikował 12 oryginalnych prac naukowych, które stały się przepustką do dalszej działalności i kariery naukowej. Stworzył dwie grupy badawcze: Szkołę Kriofizyki i Szkołę Wzbudzonej Emisji Elektronów i Jonów. Ta druga była pierwszą w Polsce grupą badawczą i jedną z pięciu na świecie, które zajmowały się badaniem zjawiska emisji elektronów i jonów.
Bogdan Sujak przez całe naukowe życie związany był z Uniwersytetem Wrocławskim, ale pracował także w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu oraz Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych we Wrocławiu. Zarówno na macierzystej uczelni jak i w pozostałych pełnił funkcje kierownicze: dyrektorem był dwukrotnie, raz zastępcą, sześciokrotnie kierował zakładem naukowym, raz był dziekanem wydziału. Wypromował 48 (sic!) doktorów, był opiekunem około 350 prac magisterskich. Opublikował 400 oryginalnych prac naukowych. Był autorem lub współautorem 18 patentów i jednego wzoru użytkowego. Miał udział w tłumaczeniu na język polski 3 książek. Zainicjował utworzenie grupy badawczej zajmującej się dydaktyką fizyki. Odbył staż naukowy na uniwersytecie w Oksfordzie. Dwukrotnie przewodniczył Komitetowi Okręgowemu Olimpiady Fizycznej we Wrocławiu. Był promotorem nadania przez Uniwersytet Wrocławski doktoratu honorowego (w 1972 roku) Piotrowi Kapicy, który w 1978 roku otrzymał Nagrodę Nobla z fizyki. Wielokrotnie nagradzany. Na emeryturę przeszedł w roku 1994 po 47 latach spędzonych na Uniwersytecie Wrocławskim.
Z okazji 50 lat istnienia Instytut Fizyki Doświadczalnej wydał księgę jubileuszową liczącą 358 stron. Profesor Bogdan Sujak jest wymieniony na 57, co stanowi blisko 16 % jej objętości.
Korzystałem z „50 Lat Instytutu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Wrocławskiego 1969 - 2019 Księga jubileuszowa”, Wrocław 2019.
Bogdan Sujak przez całe naukowe życie związany był z Uniwersytetem Wrocławskim, ale pracował także w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu oraz Instytucie Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych we Wrocławiu. Zarówno na macierzystej uczelni jak i w pozostałych pełnił funkcje kierownicze: dyrektorem był dwukrotnie, raz zastępcą, sześciokrotnie kierował zakładem naukowym, raz był dziekanem wydziału. Wypromował 48 (sic!) doktorów, był opiekunem około 350 prac magisterskich. Opublikował 400 oryginalnych prac naukowych. Był autorem lub współautorem 18 patentów i jednego wzoru użytkowego. Miał udział w tłumaczeniu na język polski 3 książek. Zainicjował utworzenie grupy badawczej zajmującej się dydaktyką fizyki. Odbył staż naukowy na uniwersytecie w Oksfordzie. Dwukrotnie przewodniczył Komitetowi Okręgowemu Olimpiady Fizycznej we Wrocławiu. Był promotorem nadania przez Uniwersytet Wrocławski doktoratu honorowego (w 1972 roku) Piotrowi Kapicy, który w 1978 roku otrzymał Nagrodę Nobla z fizyki. Wielokrotnie nagradzany. Na emeryturę przeszedł w roku 1994 po 47 latach spędzonych na Uniwersytecie Wrocławskim.
Z okazji 50 lat istnienia Instytut Fizyki Doświadczalnej wydał księgę jubileuszową liczącą 358 stron. Profesor Bogdan Sujak jest wymieniony na 57, co stanowi blisko 16 % jej objętości.
Korzystałem z „50 Lat Instytutu Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Wrocławskiego 1969 - 2019 Księga jubileuszowa”, Wrocław 2019.