Stefan Banach był jedną z najbarwniejszych postaci polskiej matematyki. Matematyczny geniusz i samouk, który mimo braku studiów wyższych został profesorem uniwersyteckim. Urodzony w Krakowie do końca życia zachował pewien typ andrusowskiej nonszalancji. Nie dbał o zaszczyty, splendor i pieniądze. Jego pasją było odkrywanie matematyki i nie przejmował się losem znalezionych odpowiedzi. Stworzył podstawy analizy funkcjonalnej. Pracował między innymi z Hugonem Steinhausem, Stanisławem Mazurem i Stanisławem Ulamem, a miejscem ich spotkań była kawiarnia Szkocka we Lwowie. Zmarł stosunkowo młodo wycieńczony trudami wojny i okupacji. Jest najznamienitszym przedstawicielem lwowskiej szkoły matematycznej i jednym z najczęściej cytowanych matematyków na świecie.
Roman Duda to znakomity matematyk i historyk matematyki. Emerytowany profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Autor książek „Lwowska szkoła matematyczna” i „Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską”. Był rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego.
Bolesław Gleichgewicht to senior matematyków wrocławskich. Autor podręczników akademickich. Wykładowca, działającej na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, Politechniki Telewizyjnej. Na Uniwersytet Wrocławski trafił dzięki poparciu Hugona Steinhausa.
Mikołaj Kopernik już na początku szesnastego wieku z powodzeniem stosował trygonometrię do rozważań astronomicznych. W jego pracach znajdują się dowody twierdzeń z geometrii.
Zofia Krygowska była pierwszym matematykiem w Polsce, który uzyskał tytuł profesora dydaktyki matematyki.
Benoit Mandelbrot urodził się w Warszawie, ale był matematykiem francuskim. Twórcą geometrii fraktalnej. Jego imieniem nazwano jedną z najbardziej znanych figur fraktalnych zbiór Mandelbrota.
Stanisław Mazur studiował matematykę we Lwowie i Paryżu. Matematycznym talentem podobno nie ustępował Stefanowi Banachowi. Był stałym uczestnikiem debat matematycznych w kawiarni Szkockiej i jest zaliczany do współtwórców lwowskiej szkoły matematycznej. W pracy doskonale uzupełnił styl Stefana Banacha. Miał dar dalekosiężnego widzenia skutków, jego matematycznych pomysłów i podobnie jak on nie przywiązywał znaczenia do publikowania uzyskanych rezultatów.
Marjam Mirzachani to pochodząca z Iranu amerykańska uczona, która jako pierwsza kobieta w historii otrzymała Medal Fieldsa (2014). Będąc uczennicą szkoły średniej dwukrotnie zdobyła złoty medal na Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej. Przez miesięcznik Nature została zaliczona do Twarzy Roku 2014. Marjam Mirzachani jest profesorem matematyki na Uniwersytecie Stanforda i zajmuje się wysoko abstrakcyjnymi problemami z geometrii.
Isaac Newton był genialnym fizykiem i matematykiem. Jest uważany za jednego z twórców (obok Gottfrieda Leibniza) rachunku różniczkowego i całkowego.
Emmy Noether była znakomitą matematyczką (i fizyczką). Cenioną przez Alberta Einsteina, który uważał ja za najważniejszą kobietę w historii matematyki. Z jej twierdzenia - twierdzenie Noether - że z każdą symetrią (ciągłą) związane jest prawo zachowania jakieś wielkości fizycznej, można wyprowadzić zasady zachowania energii, pędu i momentu pędu. Wartość twierdzenia Noether dla fizyki jest porównywana ze znaczeniem twierdzenia Pitagorasa dla matematyki.
Halina Pidek Łopuszańska pracowała na Politechnice Wrocławskiej. Była bardzo lubiana przez studentów. Wykładała rachunek pochodnych w ramach Politechniki Telewizyjnej.
Helena Rasiowa od 1945 roku do 1992 pracowała na Uniwersytecie Warszawskim. Była logikiem matematycznym. Wcześnie zrozumiała jej duże znaczenie dla informatyki. Napisała znany podręcznik akademicki „Wstęp do matematyki współczesnej”.
Hugo Steinhaus urodził się w zamożnej rodzinie kupieckiej. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Doktorat, pod kierunkiem Dawida Hilberta, obronił w Getyndze. Był wybitnym uczonym. Znał języki (angielski, francuski, łacinę, niemiecki, rosyjski), interesował się sztuką (architekturą, malarstwem, muzyką), żył higienicznie. Wspólnie ze Stefanem Banachem stworzył lwowską szkołę matematyczną. Po wojnie osiadł we Wrocławiu, gdzie był pierwszym dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii na Uniwersytecie Wrocławskim. Odkrył i pielęgnował talent Stefana Banacha.
Stanisław Ulam był wybitnym uczonym polskim i amerykańskim. Uczeniem i przyjacielem Stefana Banacha. Pierwsze prace opublikował będąc jeszcze studentem Politechniki Lwowskiej. W Stanach Zjednoczonych wykładał na wielu uniwersytetach, w tym na najbardziej prestiżowych: Harvardzie i MIT. Wniósł znaczący wkład do projektu Manhattan. Uchodzi za twórcę metody Monte Carlo. Jego rozległe zainteresowania dotyczyły matematyki czystej i stosowanej, fizyki, biologii oraz kosmologii. Przyjaźnił się i współpracował z najwybitniejszymi umysłami epoki, w tym z: Johanem von Neumanem (twórcą pierwszego komputera), Enrico Fermim (laureatem Nagrody Nobla z fizyki, 1938r.), George Gamowem (autorem teorii Wielkiego Wybuchu).
Witold Więsław jest emerytowanym matematykiem z Uniwersytetu Wrocławskiego. Znakomitym znawcą historii matematyki. Autorem podręczników akademickich oraz książek z zakresu historii matematyki w tym bardzo interesującej „Matematyki polskiej epoki Oświecenia”. Opiekunem blisko stu prac magisterskich. Redaktorem czasopism naukowych i organizatorem konferencji poświęconych historii matematyki. Dobrym i przyjaznym człowiekiem.
Jarosław Wróblewski urodził się we Wrocławiu w roku, jak sam podaje, 987 + 654 + 321. Trzykrotnie uczestniczył w Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej. Pierwszy raz, jako szesnastolatek, później w 1979 roku, kiedy zdobył brązowy medal, następnie, w 1981 kiedy został laureatem medalu złotego. Matematykę ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim, a doktorat obronił na Uniwersytecie Princeton. W 1986 roku otrzymał nagrodę Polskiego Towarzystwa Matematycznego dla Młodych Matematyków. W 2007 roku odkrył pierwszy na świecie 24 wyrazowy ciąg arytmetyczny liczb pierwszych. W roku 2008 powtórzył sukces odkrywając ciąg 25 wyrazowy. W 2010 roku zespół francuski przy użyciu jego programu znalazł ciąg 26 wyrazowy. W czasopiśmie popularnonaukowym Delta opublikował 77 artykułów. Pracuje w Instytucie Matematycznym Uniwersytetu Wrocławskiego.
Wojciech Żakowski był kierownikiem telewizyjnego kursu przygotowawczego z matematyki dla kandydatów na wyższe uczelnie. W jej ramach przygotował i wygłosił około 200 wykładów. Wszystkie cechowała wielka staranność i kultura przekazu. Wspólnie z Romanem Leitnerem napisał, wielokrotnie wznawiany, podręcznik z matematyki dla kandydatów na studia. Był autorem książek z matematyki dla szkół średnich oraz skryptów akademickich. Zawodowo związany z Politechniką Warszawską, gdzie był profesorem matematyki.
Roman Duda to znakomity matematyk i historyk matematyki. Emerytowany profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Autor książek „Lwowska szkoła matematyczna” i „Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską”. Był rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego.
Bolesław Gleichgewicht to senior matematyków wrocławskich. Autor podręczników akademickich. Wykładowca, działającej na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, Politechniki Telewizyjnej. Na Uniwersytet Wrocławski trafił dzięki poparciu Hugona Steinhausa.
Mikołaj Kopernik już na początku szesnastego wieku z powodzeniem stosował trygonometrię do rozważań astronomicznych. W jego pracach znajdują się dowody twierdzeń z geometrii.
Zofia Krygowska była pierwszym matematykiem w Polsce, który uzyskał tytuł profesora dydaktyki matematyki.
Benoit Mandelbrot urodził się w Warszawie, ale był matematykiem francuskim. Twórcą geometrii fraktalnej. Jego imieniem nazwano jedną z najbardziej znanych figur fraktalnych zbiór Mandelbrota.
Stanisław Mazur studiował matematykę we Lwowie i Paryżu. Matematycznym talentem podobno nie ustępował Stefanowi Banachowi. Był stałym uczestnikiem debat matematycznych w kawiarni Szkockiej i jest zaliczany do współtwórców lwowskiej szkoły matematycznej. W pracy doskonale uzupełnił styl Stefana Banacha. Miał dar dalekosiężnego widzenia skutków, jego matematycznych pomysłów i podobnie jak on nie przywiązywał znaczenia do publikowania uzyskanych rezultatów.
Marjam Mirzachani to pochodząca z Iranu amerykańska uczona, która jako pierwsza kobieta w historii otrzymała Medal Fieldsa (2014). Będąc uczennicą szkoły średniej dwukrotnie zdobyła złoty medal na Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej. Przez miesięcznik Nature została zaliczona do Twarzy Roku 2014. Marjam Mirzachani jest profesorem matematyki na Uniwersytecie Stanforda i zajmuje się wysoko abstrakcyjnymi problemami z geometrii.
Isaac Newton był genialnym fizykiem i matematykiem. Jest uważany za jednego z twórców (obok Gottfrieda Leibniza) rachunku różniczkowego i całkowego.
Emmy Noether była znakomitą matematyczką (i fizyczką). Cenioną przez Alberta Einsteina, który uważał ja za najważniejszą kobietę w historii matematyki. Z jej twierdzenia - twierdzenie Noether - że z każdą symetrią (ciągłą) związane jest prawo zachowania jakieś wielkości fizycznej, można wyprowadzić zasady zachowania energii, pędu i momentu pędu. Wartość twierdzenia Noether dla fizyki jest porównywana ze znaczeniem twierdzenia Pitagorasa dla matematyki.
Halina Pidek Łopuszańska pracowała na Politechnice Wrocławskiej. Była bardzo lubiana przez studentów. Wykładała rachunek pochodnych w ramach Politechniki Telewizyjnej.
Helena Rasiowa od 1945 roku do 1992 pracowała na Uniwersytecie Warszawskim. Była logikiem matematycznym. Wcześnie zrozumiała jej duże znaczenie dla informatyki. Napisała znany podręcznik akademicki „Wstęp do matematyki współczesnej”.
Hugo Steinhaus urodził się w zamożnej rodzinie kupieckiej. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Doktorat, pod kierunkiem Dawida Hilberta, obronił w Getyndze. Był wybitnym uczonym. Znał języki (angielski, francuski, łacinę, niemiecki, rosyjski), interesował się sztuką (architekturą, malarstwem, muzyką), żył higienicznie. Wspólnie ze Stefanem Banachem stworzył lwowską szkołę matematyczną. Po wojnie osiadł we Wrocławiu, gdzie był pierwszym dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii na Uniwersytecie Wrocławskim. Odkrył i pielęgnował talent Stefana Banacha.
Stanisław Ulam był wybitnym uczonym polskim i amerykańskim. Uczeniem i przyjacielem Stefana Banacha. Pierwsze prace opublikował będąc jeszcze studentem Politechniki Lwowskiej. W Stanach Zjednoczonych wykładał na wielu uniwersytetach, w tym na najbardziej prestiżowych: Harvardzie i MIT. Wniósł znaczący wkład do projektu Manhattan. Uchodzi za twórcę metody Monte Carlo. Jego rozległe zainteresowania dotyczyły matematyki czystej i stosowanej, fizyki, biologii oraz kosmologii. Przyjaźnił się i współpracował z najwybitniejszymi umysłami epoki, w tym z: Johanem von Neumanem (twórcą pierwszego komputera), Enrico Fermim (laureatem Nagrody Nobla z fizyki, 1938r.), George Gamowem (autorem teorii Wielkiego Wybuchu).
Witold Więsław jest emerytowanym matematykiem z Uniwersytetu Wrocławskiego. Znakomitym znawcą historii matematyki. Autorem podręczników akademickich oraz książek z zakresu historii matematyki w tym bardzo interesującej „Matematyki polskiej epoki Oświecenia”. Opiekunem blisko stu prac magisterskich. Redaktorem czasopism naukowych i organizatorem konferencji poświęconych historii matematyki. Dobrym i przyjaznym człowiekiem.
Jarosław Wróblewski urodził się we Wrocławiu w roku, jak sam podaje, 987 + 654 + 321. Trzykrotnie uczestniczył w Międzynarodowej Olimpiadzie Matematycznej. Pierwszy raz, jako szesnastolatek, później w 1979 roku, kiedy zdobył brązowy medal, następnie, w 1981 kiedy został laureatem medalu złotego. Matematykę ukończył na Uniwersytecie Wrocławskim, a doktorat obronił na Uniwersytecie Princeton. W 1986 roku otrzymał nagrodę Polskiego Towarzystwa Matematycznego dla Młodych Matematyków. W 2007 roku odkrył pierwszy na świecie 24 wyrazowy ciąg arytmetyczny liczb pierwszych. W roku 2008 powtórzył sukces odkrywając ciąg 25 wyrazowy. W 2010 roku zespół francuski przy użyciu jego programu znalazł ciąg 26 wyrazowy. W czasopiśmie popularnonaukowym Delta opublikował 77 artykułów. Pracuje w Instytucie Matematycznym Uniwersytetu Wrocławskiego.
Wojciech Żakowski był kierownikiem telewizyjnego kursu przygotowawczego z matematyki dla kandydatów na wyższe uczelnie. W jej ramach przygotował i wygłosił około 200 wykładów. Wszystkie cechowała wielka staranność i kultura przekazu. Wspólnie z Romanem Leitnerem napisał, wielokrotnie wznawiany, podręcznik z matematyki dla kandydatów na studia. Był autorem książek z matematyki dla szkół średnich oraz skryptów akademickich. Zawodowo związany z Politechniką Warszawską, gdzie był profesorem matematyki.