Mijający rok 2020 miłośnicy nauk przyrodniczych w Polsce obchodzili, jako rok fizyki. Jak często bywa w takich sytuacjach odbywały się z tej okazji różne imprezy. Do najbardziej znaczących dla środowiska fizyków można zaliczyć zwołany do Warszawy Nadzwyczajny Zjazd Fizyków Polskich (16 - 18 X 2020) upamiętniający stulecie powstania Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Wydarzenie, z uwagi na panującą epidemię, miało charakter zdalny, ale mimo to zdołało zgromadzić liczne grono wybitnych uczonych, którzy zaprezentowali dorobek polskiej fizyki na przestrzeni ostatnich 100 lat.
Jednak najtrwalszym prezentem dla rzeszy polskich fizyków i nie tylko, będzie bez wątpienia wydana przez PWN Historia fizyki w Polsce, autorstwa niestrudzonego jej propagatora profesora Andrzeja Kajetana Wróblewskiego.
Andrzej Kajetan Wróblewski jest fizykiem i historykiem fizyki, emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Doktorem honoris causa uniwersytetów polskich i zagranicznych. Członkiem Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności oraz Polskiego Towarzystwa Fizycznego i Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Współautorem akademickiego podręcznika do fizyki i autorem m.in. 300 uczonych prywatnie i na wesoło tomy 1 i 2, przybliżających sylwetki postaci znanych i mniej znanych. Na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku Andrzej Kajetan Wróblewski był kierownikiem kursu fizyki realizowanego w ramach Politechniki Telewizyjnej. Historia fizyki w Polsce jest drugą po Historii fizyki (2006) pracą poświęconą całościowemu ujęciu zagadnienia.
Czytając książki zawsze przyjemnie jest natknąć się w nich na swoje rodzinne miasto, szczególnie, gdy nie mieszka się w Warszawie, Krakowie czy Wrocławiu. A spotkanie go w pracy naukowej (historycznej) cieszy podwójnie. I tak też się stało podczas czytania Historii fizyki w Polsce.
Pierwsze laboratorium fizyczne w Polsce założył Stanisław Pudłowski w Krakowie na ulicy Wesołej. Stanisław Pudłowski urodził się przed 1597 rokiem, jako Stanisław Pudełko. Jego ojciec był kuśnierzem. Studiował w Krakowie i Rzymie. Był doktorem praw, a z zamiłowania matematykiem, astronomem i fizykiem. Będąc wysłannikiem Akademii Krakowskiej w Rzymie, mającym na celu poprawienie stosunków uczelni z jezuitami, nawiązał znaczące znajomości z tamtejszymi uczonymi. Zebrał też sporo instrumentów fizycznych oraz wydawnictw z nauk przyrodniczych i wszystko przywiózł do Krakowa. Był rektorem Akademii w 1640 roku. W utworzonym laboratorium przeprowadzał badania i eksperymenty fizyczne. Wyznaczył między innymi długość wahadła sekundowego. W zorganizowanym przez siebie obserwatorium astronomicznym dokonywał obserwacji plam słonecznych i satelitów Jowisza. W 1638 roku przebywał w Nysie, gdzie o plamach słonecznych dyskutował z Christopherem Scheinerem. Podczas kolejnego pobytu w Rzymie w 1640 roku, spotkał się z Galileuszem (w Arceteri), Benedetto Castellim, Ewangelistą Torricellim, Vincenzo Vivianim.
Jednak najtrwalszym prezentem dla rzeszy polskich fizyków i nie tylko, będzie bez wątpienia wydana przez PWN Historia fizyki w Polsce, autorstwa niestrudzonego jej propagatora profesora Andrzeja Kajetana Wróblewskiego.
Andrzej Kajetan Wróblewski jest fizykiem i historykiem fizyki, emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Doktorem honoris causa uniwersytetów polskich i zagranicznych. Członkiem Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności oraz Polskiego Towarzystwa Fizycznego i Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Współautorem akademickiego podręcznika do fizyki i autorem m.in. 300 uczonych prywatnie i na wesoło tomy 1 i 2, przybliżających sylwetki postaci znanych i mniej znanych. Na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku Andrzej Kajetan Wróblewski był kierownikiem kursu fizyki realizowanego w ramach Politechniki Telewizyjnej. Historia fizyki w Polsce jest drugą po Historii fizyki (2006) pracą poświęconą całościowemu ujęciu zagadnienia.
Czytając książki zawsze przyjemnie jest natknąć się w nich na swoje rodzinne miasto, szczególnie, gdy nie mieszka się w Warszawie, Krakowie czy Wrocławiu. A spotkanie go w pracy naukowej (historycznej) cieszy podwójnie. I tak też się stało podczas czytania Historii fizyki w Polsce.
Pierwsze laboratorium fizyczne w Polsce założył Stanisław Pudłowski w Krakowie na ulicy Wesołej. Stanisław Pudłowski urodził się przed 1597 rokiem, jako Stanisław Pudełko. Jego ojciec był kuśnierzem. Studiował w Krakowie i Rzymie. Był doktorem praw, a z zamiłowania matematykiem, astronomem i fizykiem. Będąc wysłannikiem Akademii Krakowskiej w Rzymie, mającym na celu poprawienie stosunków uczelni z jezuitami, nawiązał znaczące znajomości z tamtejszymi uczonymi. Zebrał też sporo instrumentów fizycznych oraz wydawnictw z nauk przyrodniczych i wszystko przywiózł do Krakowa. Był rektorem Akademii w 1640 roku. W utworzonym laboratorium przeprowadzał badania i eksperymenty fizyczne. Wyznaczył między innymi długość wahadła sekundowego. W zorganizowanym przez siebie obserwatorium astronomicznym dokonywał obserwacji plam słonecznych i satelitów Jowisza. W 1638 roku przebywał w Nysie, gdzie o plamach słonecznych dyskutował z Christopherem Scheinerem. Podczas kolejnego pobytu w Rzymie w 1640 roku, spotkał się z Galileuszem (w Arceteri), Benedetto Castellim, Ewangelistą Torricellim, Vincenzo Vivianim.